Infomacje ze świata archeologii
Wraz z nadejściem wiosny Zamek Królewski w Warszawie zaprasza na wystawę „Włoskie widoki van Wittela”. Ta kameralna ekspozycja zabierze publiczność w podróż przez malownicze pejzaże Italii, widzianej oczami wybitnego malarza wedut Gaspara van Wittela.
Czytaj dalej „Słoneczna Italia i Zamek Królewski w Warszawie”
Projekt COST DIVERSICROP (CA22146) “Harnessing the potential of underutilized crops to promote sustainable food production” ma na celu promocję badań nad metodami upraw, przetwórstwa i konsumpcji jednych z najważniejszych roślin uprawnych dla prehistorii społeczeństw europejskich, natomiast w obecnych czasach w wielu regionach zostały zapomniane. Wybrane zostały dwie rośliny strączkowe: groch (Pisum sativum) i cieciorka (Cicer arietinum) i jedno zboże – żyto (Secale cereale).
Gratka dla miłośników archeologii: 4 prehistoryczne skarby, w sumie 40 zabytkowych przedmiotów. Zapinki, bransolety, naszyjniki, szpile i sierpy sprzed 2600 lat. Wszystko do zobaczenia na nowej wystawie „Skarby z ziemi wydarte” w Spichlerzu Błękitny Baranek.
Czytaj dalej „„Skarby z ziemi wydarte”. Ozdoby i narzędzia sprzed 2600 lat”
Drogie Studentki i Drodzy Studenci archeologii z ośrodków akademickich w Polsce, Bronioznawcze Koło Naukowe Studentów Archeologii UŁ „Szare Banderia”, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego oraz Muzeum Katyńskie – Oddział Martyrologiczny Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, serdecznie zapraszają Was na warsztaty „Archeologia współczesności. Exemplum archeologii katyńskiej”, które odbędą się 3 kwietnia 2024 r. w Muzeum Katyńskim w Warszawie.
Czytaj dalej „Warsztaty z archeologii współczesności w Muzeum Katyńskim w Warszawie”
W 2019 r. w miejscowości Cichobórz (gm. Hrubieszów) odkryty został ogromny skarb rzymskich denarów, stając się jednym z najważniejszych odkryć, w ciągu ostatniego półwiecza, z punktu widzenia zagadnień numizmatyki okresu rzymskiego na ziemiach polskich. Oprócz monet uzyskano informacje o dokładnej lokalizacji znaleziska, co umożliwiło przeprowadzenie ratowniczych badań wykopaliskowych w obrębie stanowiska 28, AZP 89-95/52 i odkrycie, a tym samym uratowanie przed zniszczeniem i rozproszeniem, kolejnych monet. Liczba denarów w depozycie wynosi na chwilę obecną 1775 egz. (I-II w. – od cesarza Wespazjana do Septymiusza Sewera).
Tygodniowo pracowali mniej, nie byli zależni od plonów, a ich możliwości przetrwania były bardziej różnorodne od rolników. – Znany archeolog Rober Kelly napisał kiedyś, że co prawda życie łowców-zbieraczy nie było usłane różami, ale nie było też złe, brutalne i krótkie – przywołuje w Radiu Naukowym prof. Iwona Sobkowiak-Tabaka z Wydziału Archeologii UAM. – Nauka pokazuje, że te społeczności wykazywały się bardzo dużą elastycznością w eksploatowaniu środowiska naturalnego. Dzięki mobilności doskonale znały jego zasoby, tworzyły w pamięci mapy, wiedziały, gdzie udać się w razie głodu – wylicza badaczka.
W Radiu Naukowym profesor Sobkowiak-Tabaka spróbuje odpowiedzieć na pytanie: Czy nasi przodkowie wiedli sielskie życie?
Czytaj dalej „Iwona Sobkowiak-Tabaka w Radiu Naukowym o łowcach-zbieraczach”
Ciałopalny obrządek pogrzebowy to rodzaj praktyk funeralnych, w których ogień gra kluczową rolę – ciała zmarłych spalane są na stosie, a pierwsze skojarzenia z kremacją w przeszłości kierują się najprawdopodobniej w stronę Wikingów lub pradziejowych mieszkańców ziem polskich. Jednak ciałopalenie było praktykowane na całym świecie, w tym w Ameryce Północnej. W dzisiejszym tekście doktorant Uniwersytetu Warszawskiego i redaktor Archeowieści opowiada o szczególnym rejonie zachodniego Meksyku określanym terminem Tierra Caliente, gdzie ponad sześć stuleci temu kremacja stanowiła główny obrządek pogrzebowy. Jej relikty odkryto w ostatnich latach w dolinie rzeki Balsas, stanowiącej granicę między stanem Michoacán a Guerrero. Ślady tych praktyk pogrzebowych są przedmiotem wyjątkowych dla autora tekstu badań, prowadzonych we współpracy z badaczami z Instituto Nacional de Antropología e Historia Michoacán pod kierownictwem doktora José Luisa Punzo Díaza.
Czytaj dalej „„Ogniu krocz ze mną”. Obrządek ciałopalny w Tierra Caliente Michoacán”
W dniach 23-25 kwietnia 2024 roku w Warszawie odbędzie się czwarta konferencja „Europa Postmedievalis”. Tegoroczne wydarzenie jest współorganizowane przez Instytut Archeologii Czeskiej Akademii Nauk, Centre for Proceedings, Documentation and Recording of Archaeological Finds, Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk oraz Wydział Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Motywem przewodnim tegorocznej konferencji będzie ceramika i jej rola w globalizacji w okresie nowożytnym. Nabór abstraktów został zakończony, ale wciąż istnieje możliwość zarejestrowania się i udziału jako gość.
Dnia 15 marca 44 roku p.n.e. miało miejsce jedno z najbardziej znanych wydarzeń w historii: udany zamach na Juliusza Cezara. Po zabójstwie dyktatora miasto pogrążyło się w chaosie, z którego miał wyłonić się nowy porządek. Spiskowcy – w tym Marek Brutus – schronili się na wzgórzu kapitolińskim, liczyli na wsparcie ludu. Brutus przemówił do zgromadzonych na Kapitolu, ale jego mowa nie zyskała takiej popularności jak słynna mowa Marka Antoniusza na Forum Romanum. Projekt „Raz, dwa, trzy! Czy wszyscy mnie słyszą? Czy wszyscy mnie widzą?” badał, ile osób mogło usłyszeć te przemówienia. Czy właściwości akustyczne mównic mogły wpłynąć na losy Rzymu?
Czytaj dalej „Ile osób usłyszało Antoniusza i Brutusa po zamachu na Juliusza Cezara?”
Sztuka mobilna górnego paleolitu (około 50–10 tysięcy lat p.n.e.) znana jest przede wszystkim z żeńskich figurek antropomorficznych, tak zwanych wenusek. W źródłach archeologicznych licznie spotykane są również i inne jej misterne wytwory, chociażby przedstawienia zwierząt czy przedmioty interpretowane jako biżuteria. Kto je wykonał i do jakich celów służyły? Przeważnie trudno jest odpowiedzieć na te pytania. Anonimowość dzieł nie kończy się jednak na twórcach, ale dotyczy również i samych przedstawień. Bo o ile w przypadku figurek zoomorficznych można z dużym powodzeniem określić zaprezentowany gatunek zwierzęcia, o tyle w przypadku przedstawień antropomorficznych trudno o identyfikację konkretnych postaci. Z jednym wyjątkiem – zamkniętego w kości mamuciej portretu kobiecego ze stanowiska Dolní Věstonice na Morawach.