Kim Kardashian jest słynną modelką, aktorką i bywalczynią, której wygląd jest przedmiotem wielu szczegółowych analiz prezentowanych w prasie i telewizji. Komentatorzy zwracają uwagę między innymi na jej spore pośladki, które są cechą występującą również u innych członków jej rodziny. Wyniki badań archeologicznych niedawno przeprowadzonych w wyżynnym regionie na pograniczu Turcji, Armenii i Iranu, skąd ponad 100 lat temu wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych ormiańscy przodkowie Kim Kardashian, sugerują, że pośladki modelki nie są efektem operacji plastycznych, tylko mogą być cechą odziedziczoną po odległych przodkach, którzy stawili opór Persom i niemal doprowadzili do zagłady greckie wojska w 400 roku p.n.e.
Rodzina Kim Kardashian wywodzi się z wioski Karakale w prowincji Kars dzisiejszej Turcji. Dzięki zapiskowi w XIII-wiecznej kronice Ibrahima ibn Nukty wiemy, że podczas najazdów mongolskich niewielka grupa rolników mieszkających na południe od jeziora Wan nazywana Karduhhiyya uciekła na północ i przeniosła się do miasta Ani, które po okresie świetności w X/XI wieku, kiedy było stolicą państwa Bagratydów, mocno podupadło, a w roku 1319 zostało zupełnie zniszczone przez trzęsienie ziemi. Karduhhiyya rozproszyli się po okolicznych dolinach i prawdopodobnie założyli również wioskę Karakale, gdzie nazwisko Kardaszian, już w ormiańskiej wersji, poświadczone jest okazjonalnie od XVII wieku.
Wcześniejsza historia Karduchów wzmiankowanych przez ibn Nuktę jest znana dzięki Ksenofontowi, który w roku 401 p.n.e. walczył po stronie Cyrusa Młodszego, pretendenta do tronu perskiego, a następnie był jednym z dowódców greckich najemników przedzierających się w kierunku Morza Czarnego po śmierci Cyrusa podczas bitwy pod Kunaksą. Ten słynny “marsz dziesięciu tysięcy” został przez Ksenofonta szczegółowo opisany w jego pamiętniku zatytułowanym Anabaza. Droga greckich oddziałów początkowo wiodła wzdłuż Tygrysu, a następnie przez góry w kierunku jeziora Thospitis (współcześnie Wan). Tam właśnie Grecy natknęli się na Karduchów, których Ksenofont opisał tak (Anabasis 3.5.15-19):
Droga przez rzekę w kierunku zachodnim prowadzi do Lidii i Jonii, droga zaś na północ, idąca przez góry, wiedzie do kraju Karduchów (Καρδούχοι). Jest to bitny, górski lud, nieuznający zwierzchności króla. Raz nawet wtargnęło tam wojsko królewskie w sile stu dwudziestu tysięcy ludzi, ale nikt z tego dzikiego bezdroża nie wrócił. Ilekroć jednak zawierają układy z satrapą rządzącym na równinie, górale i mieszkańcy niziny utrzymują wzajemne stosunki. Niektórzy powiadają, że gdy przybywają wrogie wojska, kobiety Karduchów stają tyłem w głębi doliny okazując swe ogromne pośladki i wabią tym do siebie żołnierzy. Wówczas ich mężowie spadają na wrogów ze szczytów gór jak orły, zabijając wszystkich bez litości.
(tłum. Artur Rapaport)
Grecy na własnej skórze doświadczyli waleczności Karduchów i ledwo uszli z życiem podczas przejścia przez ich krainę, dotkliwie nękani przez nieuchwytnych górali. Jednak wzmianka Ksenofonta o udziale kobiet w pułapkach zastawianych przez Karduchów była przez stulecia traktowana jako anegdota, która niekoniecznie musiała mieć jakiekolwiek rzeczywiste podstawy. Zmieniło się to dopiero w zeszłym roku za sprawą tureckiego archeologa Ekrema Kazıcı z Uniwersytetu Hiçbiryerde w Ankarze.
Dr. Kazıcı od roku 2014 prowadził wykopaliska na niewielkim stanowisku archeologicznym Kalça Tepe zlokalizowanym w pobliżu wsi Elmayaka, dystrykt Bahçesaray (38.0999ºN, 42.7814ºE). Była to niewielka osada datowana na podstawie ceramiki na VI-IV wiek p.n.e. W jednym z pomieszczeń niezbyt okazałego budynku znaleziono depozyt broni, w tym groty włóczni będących typowym wyposażeniem greckich hoplitów. Odkrywca od razu skojarzył to z opisami Ksenofonta i uznał, że osada mogła być zamieszkana przez Karduchów, którzy zdobyli to uzbrojenie podczas jednej z potyczek stoczonych z greckimi najemnikami.
Najciekawsze odkrycie jednak nie zostało dokonane na samym stanowisku Kalça Tepe, tylko w jego okolicy. Ekrem Kazıcı dowiedział się od lokalnych mieszkańców o istnieniu w dolinie sąsiadującej z osadą grupy petroglifów i malowideł naskalnych, wśród których ku swemu zaskoczeniu odkrył przedstawienia rzędów kobiet z wydatnymi udami i pośladkami. Stanowiło to oczywiste potwierdzenie zapisu Ksenofonta i skłoniło tureckiego archeologa do sformułowania hipotezy, że Karduchowie wymyślili opisany w Anabazie podstęp wykorzystując powszechnie występującą wśród ich kobiet steatopygię, czyli nadmierne otłuszczenie pośladków (które współcześnie można obserwować m.in. u Hotentotów). Wrogowie skupiali uwagę na kobietach, podczas gdy mężczyźni mogli zaatakować ich z zaskoczenia i wykorzystać w walce ukształtowanie terenu.
Według Ekrema Kazıcı steatopygia wciąż występuje (choć sporadycznie) wśród mieszkańców okolic jeziora Wan, a o jej znaczeniu w przeszłości świadczą szarawary będące bardzo popularnym elementem stroju Kurdów, którzy również uważają się za potomków starożytnych Karduchów. Odkrycie petroglifów w pobliżu Kalça Tepe pokazuje zatem, że ponadprzeciętne otłuszczenie pośladków może być cechą odziedziczoną przez rodzinę Kardashianów po walecznych górskich przodkach, sprytnie wykorzystujących ją do obrony swojej ziemi.
Artykuł ten można bezpłatnie przedrukować, z ilustracjami, podaniem źródła
Na podstawie artykułu: Kazıcı E., Türk rock sanatında büyük kalçalar: Kalça Tepe çevresinde keşif, “Sahte Arkeoloji Dergisi” 30:2023, ss. 21-37.
Autor: Arkadiusz Sołtysiak
Jedna odpowiedź do “Pośladki Kim Kardashian: 2500 lat tradycji?”