Najnowszy tom czasopisma Bioarchaeology of the Near East zawiera trzy regularne artykuły i osiem krótkich raportów z badań terenowych o szerokim zakresie tematycznym. Nina Maaranen i jej koledzy z projektu ERC Hyksos Enigma prezentują badania dotyczące cech niemetrycznych zębów w Awaris, stolicy Hyksosów, w porównaniu z innymi stanowiskami z Egiptu. Ich wyniki wskazują, że mieszkańcy Awaris mieli inne pochodzenie niż Egipcjanie, co potwierdza hipotezę, że masowa migracja z Lewantu do wschodniej delty Nilu miała miejsce w Drugim Okresie Przejściowym.
W kolejnym artykule Marcin Paszke omawia problemy z gatunkową identyfikacją ptaków na podstawie ikonografii mezopotamskiej. Chociaż ptaki wydają się być przedstawione szczegółowo na fryzie ze świątyni Ninhursag w Al-Ubaid, datowanej na połowę III tysiąclecia p.n.e., ich cechy należą do kilka odrębnych gatunków, co uniemożliwia wiarygodną i jednoznaczną identyfikację.
Następnie Anton Axelson opisuje ponowne analizy szczątków ludzkich z Karataş-Semayük, stanowiska z wczesnej epoki brązu w Turcji, proponując nowy sposób szacowania wzrostu mężczyzn na podstawie długości kości udowej i piszczelowej. Uzyskany wzór jest szczególnie użyteczny dla badań szkieletów z Bliskiego Wschodu.
Wśród krótkich raportów z badań terenowych, pierwszy omawia pozostałości roślin z dawnych wykopalisk w Berikldeebi, stanowiska z epoki brązu w Gruzji. Kolejne raporty opisują wtórne depozyty częściowo zmumifikowanych ludzkich szczątków z tebańskiej nekropolii w Egipcie oraz szkieletów z islamskiego cmentarza znajdującego się w Tell Nebi Yunus, czyli jednego ze wzgórz pokrywających ruiny starożytnej Niniwy w Iraku.
Kolejne trzy raporty dotyczą głównie wtórnych pochówków szczątków ludzkich na trzech leżących blisko siebie stanowiskach archeologicznych w Libanie, datowanych głównie na okres rzymsko-bizantyjski. W Chhim, oprócz jednego późnego pochówku, który zniszczył posadzkę chrześcijańskiej bazyliki, znajdował się również tajemniczy zespół szczątków ludzkich (mężczyzn i dzieci) w przedsionku tego samego budynku. W Jiyeh i Barja z sarkofagów i grobów wykutych w skale wydobyto liczne, lecz zwykle mocno uszkodzone ludzkie kości.
Następnie omawiany jest niewielki zbiór bardzo dobrze zachowanych szkieletów z Metsamor, stanowiska z epoki żelaza w Armenii. Niektóre pochówki były datowane na czas upadku państwa Urartu, ale niektóre zostały znalezione na cmentarzu z okresu rzymsko-partyjskiego, który został zorganizowany w ruinach dawnego miasta. Ostatni raport w tomie dotyczy ludzkich szczątków z Dżezlan Daszt, niedawno splądrowanego cmentarza z wczesnej epoki żelaza w zachodnich górach Elburs w Iranie.
Tom czasopisma jest dostępny online pod adresem http://www.anthropology.uw.edu.pl/ na licencji Creative Commons.
Artykuł ten można bezpłatnie przedrukować, z podaniem źródła