Zagadki przeszłości – czego nas uczy współczesna archeologia?

Czy praca współczesnego archeologa przypomina przygody Indiany Jonesa? A może jednak jest bliższa śledztwom Sherlocka Holmesa? Archeologiczne badania podlegają nieustannej ewolucji. Czego obecnie możemy dowiedzieć się o naszych przodkach, analizując resztki dawnych przedmiotów codziennego użytku i fragmenty ludzkich kości? W jaki sposób technologiczny rozwój sprzyja odkrywaniu sekretów przeszłości? Posłuchajcie kolejnego odcinka podcastu „Hard Science Can Be Easy”, w którym Karolina Głowacka rozmawia z drem Dariuszem Błaszczykiem z Katedry Archeologii Średniowiecza i Nowożytności Wydziału Archeologii UW!

Czytaj dalej „Zagadki przeszłości – czego nas uczy współczesna archeologia?”

Archeologia niewidzialnego: jak białka i izotopy węgla odtwarzają historię ludzkości

Dr Helen Fewlass zajmuje się badaniami materiałów archeologicznych w Ancient Genomics Lab w Instytucie Francisa Cricka w Londynie. Jest stypendystką Europejskiej Organizacji Biologii Molekularnej i w ramach swoich studiów post-doktoranckich bada białka obecne w kopalnych kościach i skamielinach aby oznaczyć ich wiek i prześledzić proces ewolucji człowieka. Obecnie współpracuje z badaczami z Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego w ramach wielu projektów, które wymagają oznaczenia chronologii metodą datowania radiowęglowego i interpretacji wyników. Archeowieści przeprowadziły z Helen krótki wywiad na temat jej pracy i powiązań dziedziny jej zainteresowań z badaniami archeologicznymi.

Czytaj dalej „Archeologia niewidzialnego: jak białka i izotopy węgla odtwarzają historię ludzkości”

Nawóz zwierzęcy jako surowiec strategiczny w królestwie Mari

Królowie Mari w trzecim i na początku drugiego tysiąclecia p.n.e. kontrolowali ważny szlak handlowy biegnący doliną Eufratu. Choć ich państwo położone było w miejscu niesprzyjającym dla rolnictwa, gospodarka królestwa Mari potrafiła wyżywić znaczną liczbę ludności. Kluczem do zrozumienia tego paradoksu jest nawóz zwierzęcy.

W trzecim tysiącleciu p.n.e. i na początku drugiego najpotężniejszym państwem w północnej Mezopotamii było królestwo Mari. O jego potędze świadczy zarówno wielkość stolicy państwa (obecnie stanowisko archeologiczne Tell Hariri), która zajmowała obszar ponad 60 ha – więcej niż Kraków w XIII wieku – jak i fakt wpisania jego sześciu władców na Sumeryjską Listę Królów, czyli spis dynastii, którym było przypisywane sprawowanie zwierzchniej władzy w Sumerze. Dynastia z Mari była na tej liście jedyną dynastią z północnej Mezopotamii.

Sala tronowa w pałacu Zimri-Lima, ostatniego króla Mari fot. Herbert Frank (opublikowano na licencji CC BY 2.0, via Wikimedia Commons)
Sala tronowa w pałacu Zimri-Lima, ostatniego króla Mari
fot. Herbert Frank
(opublikowano na licencji CC BY 2.0, via Wikimedia Commons)

Czytaj dalej „Nawóz zwierzęcy jako surowiec strategiczny w królestwie Mari”