„Polskie” kurhany starożytnych Daków

Wojciech Pastuszka
– 8 września 2008Posted in: Archeologia, Polska

W początkach naszej ery, kiedy tereny obecnej Rumunii podbili Rzymianie, część wielkiego plemienia Daków schroniła się w trudno dostępnych terenach karpackich, na obszarze obecnej Słowacji, zachodniej Ukrainy i Mołdawii. Niewielkie grupy trafiły również na obecne polskie Podkarpacie, gdzie przetrwały aż do schyłku starożytności. Jedna z takich enklaw istniała nad dolnym Sanem, w okolicach wsi Przędzel i Kopki w powiecie niżańskim.

Pozostałością po „polskich” Dakach są charakterystyczne kurhany (kopce ziemne) nakrywające pozostałości stosów całopalnych. Jeden z takich kopców, mierzący około 12 m średnicy i 1,5 m wysokości był wstępnie rozpoznany w latach 1983-1987. Wchodził on w skład niewielkiego, liczącego 4 kurhany, cmentarzyska w Przędzelu.

W sierpniu ekspedycja Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli, kierowana przez Monikę Kuraś z Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli przy współpracy dra Marka Florka z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, wznowiła badania przędzelskiego kurhanu.

Jak relacjonuje dr Florek, pod zbudowanym z piasku nasypem odsłonięto przepalone belki i bierwiona – pozostałość stosu całopalnego, na którym spalono zmarłego. Niestety nie odkryto żadnego wyposażenia, bowiem ktoś już wcześniej obrabował kurhan. Uzyskana z jednej ze spalonych belek data radiowęglowa (C14) wskazuje, że kopiec usypano w ostatniej ćwierci III wieku bądź latach 20. IV wieku.

Więcej w Nauce w Polsce.

Tags: , ,